به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»، چهل حدیث گهربار از امام علی النقی الهادی علیه السلام در ادامه با هم می‌خوانیم:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرّحِیمِ

۱- قالَ الإمامُ علی بن محمد النقی الهادی: الدّنْیا سُوقٌ رَبحَ فیها قَوْمٌ وَخَسِرَ آخَرُونَ. [أعیان الشّیعة: ج ۲، ص ۳۹]

فرمود: دنیا همانند بازاری است که عدّه‌ای در آن [برای آخرت] سود می‌برند و عدّه‌ای دیگر ضرر و خسارت متحمّل می‌شوند.

۲- قالَ (علیه السلام): یَاْتی عَلماءُ شیعَتِنا الْقَوّامُونَ بِضُعَفاءِ مُحِبّینا وَأهْلِ وِلایَتِنا یَوْمَ الْقِیامَةِ، وَالاْنْوارُ تَسْطَعُ مِنْ تیجانِهِمْ. [بحارالأنوار: ج ۲، ص ۶، ضمن ح ۱۳]

فرمود: علماء و دانشمندانی که به فریاد دوستان و پیروان ما برسند و از آن‌ها رفع مشکل نمایند، روز قیامت در حالی محشور می‌شوند که تاج درخشانی بر سر دارند و نور از آن‌ها می‌درخشد.

۳- قالَ (علیه السلام): الْغَضَبُ عَلی مَنْ لا تَمْلِکُ عَجْزٌ، وَعَلی مَنْ تَمْلِکُ لُؤْمٌ. [مستدرک الوسائل: ج ۱۲، ص ۱۱، ح ۱۳۳۷۶]

فرمود: غضب و تندی در مقابل آن کسی که توان مقابله با او را نداری، علامت عجز و ناتوانی است، ولی در مقابل کسی که توان مقابله و رو در روئی او را داری علامت پستی و رذالت است.

۴- قالَ (علیه السلام): مَنْ اَطاعَ الْخالِقَ لَمْ یُبالِ بِسَخَطِ الْمَخْلُوقینَ. [بحارالا نوار: ج ۵۰، ص ۱۷۷، ح ۵۶]

فرمود: هرکس مطیع و پیرو خدا باشد از قهر و کارشکنی دیگران باکی نخواهد داشت.

۵- قالَ (علیه السلام): السَّهَرَ أُلَذُّ الْمَنامِ، وَالْجُوعُ یَزیدُ فی طیبِ الطّعامِ. [بحارالانوار: ج ۸۴ ص ۱۷۲]

فرمود: شب زنده داری، خواب بعد از آن را لذیذ می‌گرداند؛ و گرسنگی در خوشمزگی طعام می‌افزاید.

۶- قالَ (علیه السلام): مَن کَانَ عَلی بَیِّنةٍ مِن رَبِّهِ هَانَت عَلیهِ مَصائِبُ الدّنیا وَلَو قرضَ ونشرَ. [تحف العقول، ص ۵۱۱]

فرمود: هر که بر طریق خداپرستی محکم و استوار باشد، مصائب دنیا بر وی سبک آید، گر چه تکه تکه شود.

۷- قالَ (علیه السلام): التَّواضُعُ أَن تُعطِی النّاسَ مَا تُحِبّ أَن تُعطاه. [المحجة البیضاء، ج ۵، ص ۲۲۵]

فرمود: فروتنی در آن است که با مردم چنان کنی که دوست داری با تو چنان باشند.

۸- قالَ (علیه السلام): العُقُوقُ یُعَقِّب القِلَّة ویُؤدِّی إِلی الذِّلّة. [مسند الامام الهادی، ص ۳۰۳]

فرمود: نارضایتی پدر و مادر، کم توانی را به دنبال دارد و آدمی را به ذلت می‌کشاند.

۹- قالَ (علیه السلام): إنَّ اللهَ جَعَلَ اَلدُّنیا دارَ بَلوی وَالآخِرَةَ دارَ عُقبی وَجَعَلَ بَلوَی الدُّنیا لِثَوابِ الآخِرَةِ سَبَباً، وَثَوابَ الآخِرَةِ مِن بَلوَی الدّنیا عِوَضاً. [اعلام الدین، ص ۵۱۲]

فرمود: خداوند دنیا را منزل حوادث ناگوار و آفات، و آخرت را خانه ابدی قرار داده است و بلای دنیا را وسیله به دست آوردن ثواب آخرت قرار داده است و پاداش اُخروی نتیجه بلاها و حوادث ناگوار دنیاست.

۱۰- قالَ (علیه السلام): مَن کانَت لَهُ اِلَی اللهِ حاجَةٌ فَلیَزُر قَبرَ جَدِّیَ الرِّضا (علیه السلام) بِطوُسٍ وَهُوَ عَلی غُسلٍ وَلیُصَلِّ عِندَ رَأسِهِ رَکعَتَینِ وَلیَسئَلِ اللهَ حاجَتَهُ فی قُنوُتِهِ فَاِنّهُ یَستَجیبُ لَهُ ما لَم یَسئَل مَأثَماً أو قَطیعَةَ رَحِمٍ. [وسائل الشیعه، ج۱۴، ص ۵۶۹]

فرمود: کسی که از خدا حاجتی را می‌خواهد؛ قبر جدم حضرت رضا (علیه السلام) را در طوس با غسل، زیارت کند و دو رکعت نماز بالای سرش بخواند و در قنوت نماز، حاجت خویش را طلب نماید در این صورت حوائج وی مستجاب می‌شود، مگر آن که طلب انجام گناه و یا قطع رحم را کند.

۱۱- قالَ (علیه السلام): اَلحَسَدُ ما حِقُ الحَسَناتِ وَالزّهوُ جالِبُ المَقتِ. [بحارالانوار، ج۶۹، ص ۲۰۰]

فرمود: حسد، کارهای خوب را از بین می‌برد و دروغ، دشمنی می‌آورد.

۱۲- قالَ (علیه السلام): ألنّاسُ فِی الدّنیا بِالأَموالِ وَفی الآخِرَةِ بِالأَعمالِ. [بحارالانوار، ج۷۸، ص ۳۶۸]

فرمود: مردم در دنیا با اموالشان و در آخرت با اعمالشان هستند

۱۳- قالَ (علیه السلام): مَن هانَت عَلَیهِ نَفسُهُ فَلا تَأمَن شَرّه. [میزان الحکمة، ج۳، ص ۴۴]

فرمود: کسی که ارزش و شخصیت خود را پست شمارد، از شرّ او آسوده مباش

۱۴- قالَ (علیه السلام): مَن تَواضَعَ فِی الدُّنیا لِاخوانِهِ فَهُوَ عِندَ اللهِ مِنَ الصِّدّیقینَ وَمِن شیعَةِ عَلِیّ بنِ أَبِی طالبٍ (علیه السلام) حَقّاً. [احتجاج، ج۱، ص ۴۶۰]

فرمود: کسی که در معاشرت با برادران دینی خود، تواضع کند، به راستی چنین کسی نزد خدا از صدّیقین و از شیعیان علی بن ابی طالب (علیه السلام) خواهد بود.

۱۵- قالَ (علیه السلام): لَو سَلَکَ النّاسُ وادِیاً شُعباً لَسَلَکتُ وادِیَ رَجُلٍ عَبَدَاللهَ وَحَدَهُ خالِصاً. [میزان الحکمة، ج۳، ص ۶۰]

فرمود: اگر مردم در راههای مختلف حرکت کنند، هر آینه من در مسیر و وادی مَردی حرکت خواهم کرد، که خدا را به تنهایی خالصانه عبادت می‌کند.

۱۶- قالَ (علیه السلام): ألعُجبُ صارِفٌ عَن طَلَبِ العِلمِ، داعٍ اِلَی الغَمطِ وَالجَهلِ. [میزان الحکمة، ج۶، ص ۴۶]

فرمود: خودپسندی مانع تحصیل علم است و انسان را بسوی نادانی و خواری می‌کشاند.

۱۷- قالَ (علیه السلام): مَن رَضِیَ عَن نَفسِهِ کَثُرَ السّاخِطُونَ عَلَیهِ. [بحارالانوار، ج۱۷، ص ۲۱۵]

فرمود: کسی که پر مدّعی و از خود راضی باشد؛ بدگویان او زیاد خواهند شد.

۱۸- قالَ (علیه السلام): عَلَیکُم بِالوَرَعِ فَاِنَّهُ الدّینُ الَّذی نَلازِمُهُ وَنُدینُ اللهَ تَعالیَ بِهِ وَنُریدُهُ مِمَّن یُوالینا لاتَتعَبُونا بِالشّفاعَةِ. [وسائل الشیعه، ج۱۵، ص ۲۴۸]

فرمود: با ورع و باتقوا باشید که این ورع و تقوا همان دینی است که همواره ما ملازم آن هستیم و پایبند به آن می‌باشیم و از پیروان خود نیز می‌خواهیم که چنین باشند. از ما [با عدم رعایت تقوا] شفاعت نخواهید و ما را به زحمت نیندازید.

۱۹- قالَ (علیه السلام): مَا استَرَحَ ذُو الحِرصِ. [مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص ۶۲]

فرمود: انسان حریص، آسایش ندارد.

۲۰- قالَ (علیه السلام): اِنّ للهِ بِقاعاً یُحِبّ أن یُدعی فیها فَیَستَجیبَ لِمَن دَعاهُ وَالحَیرُ مِنها. [تحف العقول، ص ۴۸۲]

فرمود: مکان‌هایی برای خداوند متعال وجود دارد که دوست دارد در آن‌ها به درگاهش دعا کنند تا به مرحله اجابت برسد و حائر حسین (علیه السلام) یکی از آن مکان هاست.

۲۱- قالَ (علیه السلام): اِنَّ مَوضِعَ قَبرِهِ [أی الرضا] لَبُقعَةٌ مِن بُقاعِ الجَنَّةِ لایَزُورُها مُؤمِنٌ اِلّا أعتَقَهُ اللهُ تَعالی مِنَ النّارِ وَأدَلّهُ دارَ القَرارِ. [وسائل الشیعه، ج۱۴، ص ۵۶۹]

فرمود: به راستی مزار جدم، بقعه‌ای از بقاع بهشت است که هیچ مؤمنی آنجا را زیارت نمی‌کند مگر آن که خداوند او را از آتش جهنم نجات می‌دهد.

۲۲- قالَ (علیه السلام): وَاعلَمُوا اَنَّ النّفسَ أقبَلُ شَیءٍ لِما أُعطِیَت وَأمنَعُ شَیءٍ لِما مُنِعَت. [بحارالانوار، ج۷۵، ص ۳۷۱]

فرمود: بدانید که نفس آدمی آنچه را که مطابق میل اوست به آسانی می‌پذیرد و اما چیزهایی که مورد میل و قبول او نیست بسیار سخت می‌پذیرد.

۲۳- قالَ (علیه السلام): اُذکُر مَصرَعَکَ بَینَ یَدَی أهلِکَ، وَلا طَبیبٌ یَمنَعُکَ وَلا حَبیبٌ یَنفَعُکَ. [میزان الحکمة، ج۱۰، ص ۵۷۹]

فرمود: هنگامهٔ جان دادنت در برابر خانواده را به یادآور که نه پزشکی می‌تواند مرگ را از تو دور بگرداند و نه دوستی می‌تواند تو را یاری نماید.

۲۴- قالَ (علیه السلام): مَن أطاعَ الخالِقَ فَلَم یُبالِ بِسَخَطِ المَخلُوقینَ وَمَن أسخَطَ الخالِقَ فَلیَیقَنَ أن یَحِلّ بِهِ سَخَطُ المَخلُوقینَ. [سفینة البحار، ج۲، ص ۳۴۳]

فرمود: هر کس از خدا اطاعت کند از خشم مخلوق و مردم نمی‌ترسد و آنکه خدا را به خشم آورد پروردگار، وی را دچار خشم مخلوق خود می‌نماید.

۲۵- قالَ (علیه السلام): أَلشّاکِرُ أسعَدُ بِالشُّکرِ مِنهُ بِالنِّعمَةِ الَّتی أوجَبَتِ الشُکرَ لَأَنَّ النّعَمَ مَتاعٌ والشُکرُ نِعَمٌ وَعُقبی. [تحف العقول، ص ۴۸۳]

فرمود: شکرگزاری از نعمت، از خود نعمت بهتر است چون نعمت متاع دنیای فانی است و لکن شکر، نعمت جاودانه آخرت است.

۲۶- قالَ (علیه السلام): قالَ (علیه السلام): الْحَسَدُ ماحِقُ الْحَسَناتِ، وَالزَّهْوُ جالِبُ الْمَقْتِ، وَالْعُجْبُ صارِفٌ عَنْ طَلَبِ الْعِلْمِ داع إلَی الْغَمْطِ وَالْجَهْلِ، وَالبُخْلُ أذَمُّ الاْخْلاقِ، وَالطَّمَعُ سَجیَّهٌ سَیّئَهٌ. [بحارالأنوار: ج ۶۹، ص ۱۹۹، ح ۲۷]

فرمود: حسد موجب نابودی ارزش و ثواب حسنات می‌گردد. تکبّر و خودخواهی جذب کننده دشمنی و عداوت افراد می‌باشد. عُجب و خودبینی مانع تحصیل علم خواهد بود و در نتیجه شخص را در پَستی و نادانی نگه می‌دارد. بخیل بودن بدترین اخلاق است؛ و نیز طَمَع داشتن خصلتی ناپسند و زشت می‌باشد.

۲۷- قالَ (علیه السلام): تَطْلُبِ الصَّفا مِمَّنْ کَدِرْتَ عَلَیْهِ، وَلاَ النُّصْحَ مِمَّنْ صَرَفْتَ سُوءَ ظَنِّکَ إلَیْهِ، فَإنّما قَلْبُ غَیْرِکَ کَقَلْبِکَ لَهُ. [أعلام الدّین: ص ۳۱۲، س ۱۴]

فرمود: از کسی که نسبت به او کدورت و کینه داری، صمیّمیت و محبّت مجوی؛ هم چنین از کسی که نسبت به او بدگمان هستی، نصیحت و موعظه طلب نکن؛ چون دیدگاه و افکار دیگران نسبت به تو همانند قلب خودت نسبت به آنها می‌باشد.

۲۸- قالَ (علیه السلام): اَلْحِکْمَةُ لا تَنْجَعُ فِی الطّباعِ الْفاسِدَةِ. [نزهة النّاظر و تنبیه الخاطر: ص ۱۴۱، ح ۲۳]

فرمود: حکمت، اثری در دل‌ها و قلب‌های فاسد نمی‌گذارد.

۲۹- قالَ (علیه السلام): الْهَزْلُ فکاهَةُ السّفَهاءِ، وَصَناعَةُ الْجُهّالِ. [بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۳۶۹، ح ۲]

فرمود: مسخره کردن و شوخی‌های - بی‌مورد - از بی‌خردی است و کار انسان‌های نادان می‌باشد.

۳۰- قالَ (علیه السلام): اِنَّ الحَرامَ لا ینمی وَاِن نَمی لا یبارَک لَهُ فیهِ وَما اَنفَقَهُ لَم یؤجَر عَلَیهِ وَما خَلّفَهُ کانَ زادَهُ اِلَی النّارِ. [کافی، ج ۵، ص ۱۲۵، ح ۷]

فرمود: به راستی که حرام، افزایش نمی‌یابد و اگر افزایش یابد، برکتی ندارد و اگر انفاق شود، پاداشی ندارد و اگر بماند، توشه‌ای به سوی آتش خواهد بود.

۳۱- قالَ (علیه السلام): اَلنّاسُ فِی الدّنیا بِالاَموالِ وَفِی الآخِرَةِ بِالاَعمالِ. [بحارالأنوار، ج ۷۸، ص ۳۶۸، ح۳]

فرمود: اعتبار مردم در دنیا به مال است و در آخرت به عمل.

۳۲- قالَ (علیه السلام): أمّا إنّک لَو زُرتَ قَبرَ عَبدِ العَظیمِ عِندَکم لَکنتَ کمَن زارَ الحُسَینَ بنَ عَلِیّ (علیه السلام). [میزان الحکمه، ح ۷۹۸۴]

فرمود (خطاب به یکی از اهالی ری): بدان که اگر در شهر خودتان قبر عبد العظیم (علیه السلام) را زیارت کنی، همچون کسی هستی که حسین بن علی (علیه السلام) را زیارت کرده باشد.

۳۳- قالَ (علیه السلام): إِنَّ اللهَ لا یُوصفُ إلا بِما وصفَ بِه نَفسهُ، وأَنی یُوصَف الَّذی تُعجِز الحَواسُ أَن تُدرِکهُ والاَوهامُ أَن تنَالهُ و الخطراتُ أن تحُدّه و الأَبصارُ عَن الِإحاطَة بِه. نَأی فِی قُربه و قَرُب فی نَأیه. [تحف العقول، ص ۵۱۰]

فرمود: به راستی که خدا، جز بدانچه خودش را وصف کرده، وصف نشود. کجا وصف شود آن که حواس از درکش عاجز است، و تصورات به کُنه او پی نبرد، و در دیده‌ها نگنجد؟ او با همه نزدیکی‌اش دور است و با همه دوری‌اش نزدیک.

۳۴- قالَ (علیه السلام): المَقادِیر تَریکَ مَا لا یخطِر بِبالِک. [مسند الامام الهادی، ص ۳۰۳]

فرمود: مقدرات چیزهایی را بر تو نمایان می‌سازد که به فکرت خطور نکرده است.

۳۵- قالَ (علیه السلام): العِتابُ مِفتَاحُ الّثقالِ، والعِتابُ خَیرٌ مِن الحِقد. [مسند الامام الهادی، ص ۳۰۴]

فرمود: گلایه کلید سنگینی است، ولی گلایه بهتر از کینه توزی است.

۳۶- قالَ (علیه السلام): أُذکر حَسراتِ الَتفرِیطِ بِأخذِ تَقدِیم الحَزم. [تحف العقول، ص ۵۱۲]

فرمود: افسوسِ کوتاهیِ کارهایِ گذشته را با تلاش در آینده جبران کنید.

۳۷- قالَ (علیه السلام): الجاهِلُ أَسیرُ لِسانِه. [مسند الامام الهادی، ص ۳۰۴]

فرمود: نادان، اسیر زبان خویش است.

۳۸- قالَ (علیه السلام): إِنَّ الظَالِم الحَالِم یَکادُ أَن یُعفَی عَلی ظُلمِه بِحِلمه وإِنَّ المُحِقَّ السَّفِیه یَکادُ أَن یُطفِئ نُورَ حَقّهِ بِسَفهِه. [مسند الامام الهادی، ص ۳۰۴]

فرمود: ستمکار بردبار، چه بسا که بوسیله حلم و بردباری، از ستمش گذشت شود و چه بسا حق دار نابخرد، که با سفاهت خود، نور حق خویش را خاموش کند.

۳۹- قالَ (علیه السلام): مُخالَطَهُ الاْشْرارِ تَدُلّ عَلی شِرارِ مَنْ یُخالِطُهُمْ. [نزهه النّاظر و تنبیه الخاطر: ص ۱۴۱، ح ۲۱، مستدرک الوسائل: ج ۲، ص ۳۳۶، ح ۱۱.]

فرمود: همنشین شدن و معاشرت با افراد شرور نشانه پستی و شرارت تو خواهد بود.

۴۰- قالَ (علیه السلام): لِبَعْضِ قَهارِمَتِهِ: اسْتَکْثِرُوا لَنا مِنَ الْباذِنْجانِ، فَإنَّهُ حارٌّ فی وَقْتِ الْحَرارَهِ، بارِدٌ فی وَقْتِ الْبُرُودَهِ، مُعْتَدِلٌ فِی الاْوقاتِ کُلِّها، جَیِّدٌ عَلی کلّ حال. [وسائل الشّیعه: ج ۱۶، ص ۲۱۱، ح ۲۱۳۸۲، مستطرفات السّرائر: ص ۶۷، ح ۱۰.]

به بعضی از غلامان خود فرمود: بیشتر برای ما بادمجان پخت نمائید که در فصل گرما، گرم و در فصل سرما، سرد است؛ و در تمام دوران سال معتدل می‌باشد و در هر حال مفید است.

منبع: میزان

انتهای خبر/